Τα Νικολοβάρβαρα

Όταν ήμουν μικρός και ζούσε η γιαγιά μου πάντα στο σπίτι είχαμε μεγάλη γιορτή του Αγίου Νικολάου, γιατί τη γιαγιά μου την έλεγαν Νικολέτα. Συνήθιζε να λέει ότι ήταν τελευταία στη σειρά από τους αγίους που γιορτάζουν αυτό το τριήμερο, την Αγία Βαρβάρα, τον Άγιο Σάββα και τον Άγιο Νικόλαο. Γιορτάζουμε τα «Νικολοβάρβαρα» έλεγε, από τις 4 έως τις 6 Δεκεμβρίου. Το τριήμερο εκείνο ήταν πολύ σημαντικό γιατί υποστήριζε ότι τότε ξεκινούσε ο βαρύς χειμώνας με τα πολλά κρύα. Έλεγε κιόλας πως ό,τι καιρό έκανε της Αγίας Βαρβάρας τον ίδιο θα είχε και τα Χριστούγεννα.

«Άι-Βαρβάρα βαρβαρώνει, άι-Σάββας σαβαρώνει κι άι-Νικόλας παραχώνει» η παροιμία που θυμάμαι από τότε. Εννοούσε ότι η Αγία Βαρβάρα δυναμώνει το κρύο, ο Άγιος Σάββας σαβανώνει και ο Άγιος Νικόλαος θάβει. Αυτό έχει περάσει έτσι στην παράδοση γιατί πέθαιναν παλιότερα ζώα αλλά και όλη η φύση επειδή είχε πολύ κρύο. Από τη μία ήταν ο θάνατος του χειμώνα και από την άλλη η ζωή. Τα ζώα που γεννιόντουσαν και οι σπόροι που ήταν μέσα στο χώμα θαμμένοι και την άνοιξη θα φύτρωναν και θα μας έδιναν σιτάρι.

Η Αγία Βαρβάρα είναι προστάτιδα του Πυροβολικού, ο Άγιος Νικόλαος των ναυτικών και ο Άγιος Σάββας των καρκινοπαθών και των γυναικών που δυσκολεύονται να κάνουν παιδιά.

 

Εικόνες