Θεώνη Δρακοπούλου (Μυρτιδιώτισσα)
Η Θεώνη Δρακοπούλου (Μυρτιδιώτισσα) ήταν ποιήτρια, μεταφράστρια και ηθοποιός. Τα ερωτικά της ποιήματα την καθιέρωσαν, καθώς αναγνωρίστηκε από ομότεχνούς της για τον λυρισμό της ποίησής της και την ισορροπία της ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο.
Γεννήθηκε το 1885 στη συνοικία Μπεμπέκι της Κωνσταντινούπολης. Ο πατέρας της ήταν διπλωμάτης και οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις τον αναγκάζουν να μετακομίσει με την οικογένειά του στην Ελλάδα όταν η Θεώνη είναι 6 ετών. Αρχικά εγκαθίστανται στην Κρήτη και στη συνέχεια στην Αθήνα.
Η Θεώνη από μικρή ηλικία δείχνει την κλίση της στην ποίηση και στην υποκριτική. Αρχικά φοίτησε στη Δραματική σχολή Χιλ και μετά το πέρας των σπουδών της παρακολούθησε μαθήματα στη Βασιλική Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου. Θέλοντας να γίνει ηθοποιός αρχίζει να συμμετέχει σε ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις με τον θίασο του Χρηστομάνου. Ωστόσο η καριέρα της διακόπτεται πριν καν ξεκινήσει όταν αναγκάζεται από την οικογένειά της να παντρευτεί τον ξάδελφό της με τον οποίο αποκτά έναν γιο, τον μετέπειτα ηθοποιό Γιώργο Παππά. Μετακομίζει για λίγα χρόνια στο Παρίσι αλλά μετά τη διάλυση του γάμου της επιστρέφει στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως καθηγήτρια Απαγγελίας στο Ωδείο Αθηνών.
Για πολλά χρόνια δεν ασχολείται με την ποίηση και το ενδιαφέρον της μονοπωλεί η υποκριτική. Αυτό όμως αλλάζει το 1912, όταν ο ποιητής Λορέντζο Μαβίλης, με τον οποίο ήταν παράφορα ερωτευμένη, χάνει τη ζωή του στο πεδίο της μάχης. Η ποίηση είναι η μόνη διέξοδος που βρίσκει. Γράφει ποιήματα που μιλούν για τη σφοδρότητα του έρωτα και τον πόνο της απώλειας. Εκδίδει την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Τραγούδια το 1919. Γρήγορα αναγνωρίστηκε από τους ομότεχνούς της και ιδιαίτερα από τον Κωστή Παλαμά, με τον οποίο τη συνέδεσε μια βαθιά και ουσιαστική φιλία. Οι επόμενες συλλογές της που εκδίδονται Τα δώρα της αγάπης (1932) και Κραυγές (1939) αποσπούν το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Καταπιάνεται επίσης και με μεταφράσεις και μεταφράζει μεταξύ άλλων τη Μήδεια του Ευριπίδη.
Έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο του 1968. Το πιο διάσημο ποίημά της είναι το Σ’ αγαπώ, που μελοποιήθηκε από τον Μάνο Χατζιδάκι για τον Μεγάλο Ερωτικό.
