Αλέκος Φασιανός
Ο Αλέκος Φασιανός ήταν ζωγράφος, με πολύ σημαντική πορεία στην Ελλάδα και σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο πρωτότυπο έργο του επίκεντρο είναι οι ανθρώπινες μορφές, απλά σχεδιασμένες και ποτισμένες με έντονα χρώματα. Ο αναλλοίωτος έντονος χαρακτήρας της ζωγραφικής του εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια, κρατώντας όμως ανέπαφες τις αρχικές καταβολές έμπνευσής του που είναι η αρχαία Ελλάδα, η βυζαντινή τέχνη και η λαϊκή παράδοση.
Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1935 στην Πλάκα, στο κέντρο της Αθήνας. Η επιθυμία του να αναπαραστήσει ζωγραφικά τον κόσμο που έβλεπε ξεκίνησε από τα παιδικά του χρόνια. Όπως ο ίδιος περιγράφει, ξεκίνησε ζωγραφίζοντας κάποια πρόβατα που έβοσκαν έξω από το σπίτι τους στο Χαλάνδρι. Στη συνέχεια πέρασε στην ανθρώπινη μορφή, ζωγραφίζοντας φίλους του με τους οποίους έπαιζαν μαζί. Σε ηλικία 11 ετών ο πατέρας του τον οδηγεί στο εργαστήρι ενός επιγραφοποιού για να μαθητεύσει μαζί του, αντιμετωπίζοντας τη μεγάλη απογοήτευση του γιου του που ήθελε να μαθητεύσει πλάι σε έναν αληθινό ζωγράφο.
Η μητέρα του είναι φιλόλογος με μεγάλη αγάπη για την αρχαία Ελλάδα. Αγάπη που εμφύσησε και στον Αλέκο, ο οποίος από μικρή ηλικία επισκέπτεται μαζί της κάθε λογής αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία. Ο πατέρας του είναι μουσικός. Χάρη σε εκείνον μαθαίνει να παίζει βιολί. Όμως οι καταλυτικές επιρροές για την εξέλιξη της ζωγραφικής του ήταν η μητέρα του και ο παππούς του που ήταν παπάς. Όπως σημειώνει και ο ίδιος, μέχρι την ηλικία των 17 οι εικόνες που είχε ήταν αρχαία αγάλματα και οι άγιοι που κοσμούσαν τις εκκλησίες.
Όταν τελειώνει το Γυμνάσιο εγγράφεται στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου μαθητεύει δίπλα στον Γιάννη Μόραλη τα έτη 1956-1960. Θέλοντας να διατηρήσει αναλλοίωτο το προσωπικό του ύφος ζωγραφίζει πολύ και μόνος του, ανεξάρτητα από τη μαθητεία του στη σχολή. Το 1962 μετακομίζει στο Παρίσι, για να παρακολουθήσει μαθήματα λιθογραφίας στην École des Beaux-Arts με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Δύο χρόνια μετά το πέρας των μαθημάτων, το 1966, αποφασίζει να εγκατασταθεί μόνιμα στο Παρίσι, όπου θα παραμείνει τα επόμενα 35 χρόνια.
Η πρώτη του προσωπική έκθεση γίνεται στην Ελλάδα το 1959 και ακολουθούν πάνω από ογδόντα ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Παίρνει μέρος σε διεθνείς εκθέσεις, όπως στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο, της Βενετίας, του Μπάτεν-Μπάτεν. Παρουσιάζει το έργο του στο Τόκιο, το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Στοκχόλμη, το Μιλάνο, τη Ζυρίχη και σε διεθνή μουσεία. Παράλληλα ασχολείται με τη χαρακτική, τον σχεδιασμό αφισών και τη σκηνογραφία. Συνεργάζεται με το Εθνικό Θέατρο φιλοτεχνώντας σκηνικά παραστάσεων.
Όμως δεν σταματάει εκεί. Ο Φασιανός μέσα από την τέχνη του αναπνέει και έχει πλήρως ταχθεί σε αυτή. Αναλαμβάνει εικονογραφήσεις βιβλίων γνωστών συγγραφέων και ποιητών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως είναι ο Ελύτης, ο Καβάφης, ο Ταχτσής, ο Απολλιναίρ, ο Λουί Αραγκόν, ο Υβ Ναβάρ κ.ά. Εκδίδει και ο ίδιος δικά του πεζά και ποιήματα.
Για τη ζωή και το έργο του έχουν γυριστεί τέσσερις ταινίες. Το 1999 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και το 2010 η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής για το σύνολο του έργου του.
Έφυγε από τη ζωή στις 16 Ιανουαρίου του 2022. Το ξεχωριστό και πολυσήμαντο έργο του αποτελεί σημείο αναφοράς για την ελληνική και ευρωπαϊκή ζωγραφική.
