Καλλιρρόη Παρρέν

Η Καλλιρρόη Παρρέν υπήρξε συγγραφέας, δημοσιογράφος και πρωτεργάτρια του φεμινιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Εργάστηκε σε όλη τη ζωή της διεκδικώντας αδιάκοπα τα δικαιώματα των γυναικών και κατάφερε πολλές από τις διεκδικήσεις της να γίνουν πραγματικότητα. 

Γεννήθηκε το 1861 στα Πλατάνια Ρεθύμνου. Σε ηλικία έξι ετών μετακομίζει  με την οικογένειά της στην Αθήνα και έχει την ευκαιρία να μαθητεύσει σε αξιόλογα εκπαιδευτικά ιδρύματα και να αποκτήσει ευρεία μόρφωση. Αρχικά φοιτά στη σχολή Σουρμέλη στον Πειραιά, έπειτα στη γαλλική Σχολή Καλογραιών και τελικά αποφοιτά με άριστα από το Αρσάκειο. 

Ο γάμος της με τον Ιωάννη Παρρέν, που ήταν ιδρυτής του Αθηναϊκού Πρακτορείου, την επηρεάζει καταλυτικά. Η συναναστροφή της με δημοσιογράφους και ανθρώπους της πολιτικής αλλά και η συνειδητοποίηση της δύναμης των εκδιδόμενων εντύπων την κάνουν να στραφεί κι εκείνη στον χώρο της δημοσιογραφίας, θεωρώντας ότι μπορεί έτσι να κερδίσει πολλά προς όφελος των γυναικών. 

Το 1887 βγαίνει σε κυκλοφορία το πρώτο γυναικείο έντυπο που γράφεται από γυναίκες και απευθύνεται σε γυναίκες: Η Εφημερίς των Κυριών. Η Παρρέν είναι η εκδότρια και αποφασίζει μέσω του εβδομαδιαίου εντύπου -που έχει μεγάλη κυκλοφορία- να θέσει επί τάπητος πολλά θέματα που αφορούν τις γυναίκες όπως είναι η πρόσβασή τους στην ανώτατη εκπαίδευση. Επίσης θέτει φεμινιστικούς προβληματισμούς αναφορικά με τη θέση της γυναίκας στην Ελλάδα.  Η Εφημερίς των Κυριών κυκλοφόρησε για 30 χρόνια.

Θέλοντας να υποστηρίξει τις γυναίκες και να διευρύνει τις ευκαιρίες τους για εκπαίδευση ιδρύει τους ακόλουθους οργανισμούς:

1890: Σχολή της Κυριακής των απόρων γυναικών και κορασίων. Στη σχολή αυτή διδάσκονται ανάγνωση και γραφή αναλφάβητες και άπορες εργαζόμενες γυναίκες.

1893: Ένωσις υπέρ της Χειραφετήσεως των γυναικών

1895: Άσυλον της Αγίας Αικατερίνης

1896: Άσυλο των Ανιάτων και Ένωσις των Γυναικών

1898: Πατριωτικός Σύνδεσμος (αργότερα Π.Ι.Κ.Π.Α)

1900: Οικοκυρική και επαγγελματική ένωσις Ελληνίδων

1911: Λύκειο των Ελληνίδων, που σκοπό του είχε την αναγέννηση των γυναικών και τη διατήρηση των ελληνικών εθίμων και παραδόσεων. 

Συμμετέχει σε πολλά διεθνή συνέδρια γυναικών στο Παρίσι αλλά και στο Σικάγο. Επίσης το 1921 με πρωτοβουλία της ίδιας διοργανώνεται το Α’ Εθνικό Γυναικείο Συνέδριο και η Α’ Οικοκυρική και Βιοτεχνική Έκθεση. 

Το δοκιμιακό και λογοτεχνικό της έργο δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο από τις πεποιθήσεις της περί χειραφέτησης και επαναπροσδιορισμού της θέσης των γυναικών, αντίθετα απειχεί αυτές τις θέσεις. Βιβλία της είναι: Η Χειραφετημένη, Ιστορία της γυναικός (3 τόμοι), Τα βιβλία της Αυγής, Η Μάγισσα, Το νέον συμβόλαιον, Το μαραμένον κρίνον κ.ά. Επίσης έγραψε το τρίπρακτο δράμα Η νέα Γυναίκα, που παίχτηκε από τη Μαρίκα Κοτοπούλη. 

Πέθανε το 1940 έχοντας δει μεγάλο μέρος του οράματός της να πραγματοποιείται.

 

Εικόνες