Λορέντζο Μαβίλης
Ο Λορέντζος Μαβίλης ήταν Έλληνας ποιητής και μεταφραστής. Ένθερμος δημοτικιστής και λάτρης της πατρίδας, δε δίστασε να χάσει τη ζωή του υπερασπίζοντάς την.
Γεννήθηκε στην Ιθάκη στις 6 Σεπτεμβρίου του 1860, την περίοδο που ο πατέρας του υπηρετούσε εκεί ως δικαστικός. Μετά το πέρας της θητείας του πατέρα του στην Ιθάκη, η οικογένεια εγκαθίσταται στην Κέρκυρα, όπου ο Μαβίλης ολοκληρώνει τις γυμνασιακές του σπουδές. Ο καθηγητής του Ιωάννης Ρωμανός αναγνωρίζει από νωρίς τις συγγραφικές του ανησυχίες και τον εντάσσει στην Αναγνωστική Εταιρία, όπου γνωρίζει τον Ιάκωβο Πολυλά, που τον επηρεάζει καθοριστικά με το έργο του.
Για να σπουδάσει μετακομίζει στην Αθήνα κι εκεί γνωρίζεται με τον Καποδίστρια. Πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποφασίζει να μετακομίσει στη Γερμανία (1879), όπου θα ζήσει τα επόμενα δεκατέσσερα χρόνια της ζωής του. Αρχικά φοιτά στα πανεπιστήμια του Μονάχου και του Φράιμπουργκ. Εμβαθύνει τη μελέτη του στην κλασική φιλολογία και γοητεύεται ιδιαίτερα από τις θεωρίες των μεγάλων Γερμανών φιλοσόφων όπως ο Καντ, ο Σοπενάουερ και ο Φίχτε. Η επιρροή τους είναι τόσο σημαντική που αργότερα φαίνεται στο έργο του. Οι σπουδές του καταλήγουν στην απόκτηση διδακτορικού διπλώματος το 1890 από το πανεπιστήμιο του Ερλάνγκεν.
Δύο χρόνια αργότερα επιστρέφει στην Κέρκυρα. Αμέσως εντάσσεται στην κερκυραϊκή σχολή και συνδέεται με βαθιά φιλία με τον Θεοτόκη. Η περίοδος αυτή είναι και η πιο σημαντική για το έργο του, καθώς συνθέτει τα πιο γνωστά σονέτα του. Η αγάπη του όμως για την πατρίδα τον οδηγεί να συμμετέχει σε όλους τους αγώνες για την απελευθέρωσή της. Πολέμησε με θέρμη και αυταπάρνηση στην Κρήτη και έπειτα στην Ήπειρο. Το 1910 το βρίσκει βουλευτή με το κόμμα των Φιλελευθέρων, αξίωμα το οποίο χρησιμοποίησε για να υποστηρίξει τη δημοτική γλώσσα. Ο λόγος του μάλιστα στη Βουλή το επόμενο έτος προκάλεσε πλήθος συζητήσεων. Όμως ο ίδιος ένιωθε καλύτερα υπερασπιζόμενος την πατρίδα στη μάχη παρά στη Βουλή. Έτσι, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων χάνει τη ζωή του στην Ήπειρο το 1912, σε ηλικία 52 ετών.
Πηγές έμπνευσης του Μαβίλη είναι ο έρωτας, η γυναίκα, η ομορφιά, η αγάπη για την πατρίδα, η πίκρα της ζωής και σαφώς η απαισιοδοξία και ο μηδενισμός που του κληροδότησαν οι Γερμανοί φιλόσοφοι. Βαθύτατα ρομαντικός, επηρεασμένος από τον δημοτικισμό του Σολωμού και τον γερμανικό συμβολισμό, υπηρέτησε το είδος του σονέτου με στρατιωτική προσήλωση, ακολουθώντας πιστά τη φόρμα του και την αυστηρή ομοιοκαταληξία. Τα πιο γνωστά του σονέτα είναι τα: Μούχρωμα, Λήθη, Ελιά, Παρτίδα, Λήθη κ.ά.
