Μάνος Λοΐζος
Ο Μάνος Λοΐζος ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες του 20ου αιώνα. Ο ίδιος δήλωνε ότι με τη μουσική του το μόνο που επιχειρούσε ήταν να φτάσει δίπλα στους ανθρώπους, να ψηλαφίσει και να εκφράσει τον πόνο τους. Τα τραγούδια του αγαπήθηκαν από ολόκληρες γενιές και είναι ιδιαίτερα δημοφιλή ακόμη και σήμερα.
Γεννήθηκε στην Κύπρο, στο χωριό Άγιοι Βαβατσινιάς, στις 22 Οκτωβρίου του 1937. Πριν ξεκινήσει το σχολείο η οικογένειά του μετακομίζει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η αγάπη του για τη μουσική φαίνεται από μικρή ηλικία και οι γονείς του τον ενθαρρύνουν να ξεκινήσει μαθήματα στο Ωδείο, αρχικά βιολί κι έπειτα κιθάρα. Το 1955 τελειώνει το Αβερώφειο Γυμνάσιο και μετακομίζει μόνος του αυτή τη φορά για να σπουδάσει στην Αθήνα. Η Φαρμακευτική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι η πρώτη του επιλογή, ωστόσο μετά από έναν χρόνο φοίτησης την εγκαταλείπει για να παρακολουθήσει μαθήματα στην ΑΣΟΕΕ. Δεν ολοκληρώνει ούτε εκεί τις σπουδές του γιατί διαπιστώνει ότι η μουσική θέλει να είναι το επάγγελμα που θα ακολουθήσει στη ζωή του.
Καθοριστική για το ξεκίνημα της καριέρας του στάθηκε η γνωριμία του με τον Μίμη Πλέσσα. Με τη μεσολάβησή του, η δισκογραφική εταιρεία με την οποία συνεργάζεται δέχεται να ηχογραφήσει το πρώτο τραγούδι του Λοϊζου Το τραγούδι του δρόμου, με στίχους από ένα ποίημα του Λόρκα. Την ίδια χρονιά (1962) ιδρύεται με δική του πρωτοβουλία ο Σύλλογος Φίλων Ελληνικής Μουσικής. Σκοπός του συλλόγου είναι να στηρίξει το έργο του Μίκη Θεοδωράκη και να προβάλλει νέους δημιουργούς. Μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής γίνονται μέλη του συλλόγου όπως η Φαραντούρη, ο Μαυρουδής, ο Σαββόπουλος, ο Μαρκόπουλος κ.ά. Εκείνο το καλοκαίρι συμμετέχει με τη χορωδία του συλλόγου -της οποίας έχει αναλάβει τη διεύθυνση- στην παράσταση Όμορφη Πόλη του Μίκη Θεοδωράκη που ανεβαίνει στο θέατρο Παρκ και σημειώνει πολύ μεγάλη επιτυχία.
Η Δικτατορία τον αναγκάζει να αυτοεξοριστεί στο Λονδίνο για να αποφύγει τις διώξεις του καθεστώτος. Επιστρέφει μετά από 6 μήνες και η σύμπραξή του με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο γεννά μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια του όπως το Δελφίνι Δελφινάκι, Παλιό Ρολόι, Η δουλειά κάνει τους άντρες, Έχω έναν καφενέ, Τζαμάικα κ.ά. Τα επόμενα χρόνια γράφει ένα από τα πιο εμβληματικά σάουντρακ του ελληνικού κινηματογράφου, το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Το καθεστώς τον καταδιώκει για τα τραγούδια του, γιατί προσπαθεί με αυτά να αφυπνίσει τους καταπιεσμένους πολίτες. Δεν είναι λίγες οι φορές που συλλαμβάνεται και παραμένει για μέρες στα κρατητήρια.
Μετά την πτώση της Δικτατορίας κυκλοφορεί τους δίσκους Τα τραγούδια του δρόμου, Καλημέρα ήλιε, Τα νέγρικα, Τα τραγούδια της Χαρούλας, που έγινε μεγάλη επιτυχία με τη φωνή της Χάρις Αλεξίου, Γράμματα στην αγαπημένη, σε μεταφρασμένη από τον Γιάννη Ρίτσο ποίηση του Ναζίμ Χικμέτ κ.ά.
Έφυγε από τη ζωή στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982, αφού πριν είχε υποστεί δύο εγκεφαλικά.
