Νίκη Καναγκίνη
Η Νίκη Καναγκίνη ήταν Ελληνίδα εικαστικός. Το πολύπλευρο και πολύμορφο έργο της εκτέθηκε σε πολλές γκαλερί και ταυτίστηκε με την «ελληνική πρωτοπορία» της δεκαετίας του ’70.
Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1933. Οι σπουδές της ξεκίνησαν από τη σχολή Ecole Cantonale de Dessin et d' Art Applique της Λωζάννης (1952) και συνεχίστηκαν στην Ανώτατη σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1954) με καθηγητές τον Μόραλη και τον Παπαλουκά. Οι άριστες επιδόσεις της οδήγησαν σε υποτροφία από το Εθνικό ίδρυμα Ερευνών για μεταπτυχιακές σπουδές στο Central School of Arts and Design του Λονδίνου (1958). Το 1962 εγκαθίσταται πια μόνιμα στην Ελλάδα και εγκαινιάζει τις πρώτες της ατομικές εκθέσεις στη χώρα μας και στο εξωτερικό.
Αρχικά αντλεί την έμπνευσή της από την ελληνική αρχαιότητα, κάνοντας υπερμεγέθεις και τρισδιάστατες κατασκευές με κυκλαδίτικα ειδώλια. Γρήγορα την απορροφά η τεχνική της ταπισερί, φτιάχνοντας έργα για τις πρώτες ατομικές εκθέσεις της στην Ρώμη (1962) και την Αθήνα (1965). Η καταναλωτική κοινωνία, η οικολογική καταστροφή και το γυναικείο κίνημα είναι τα πεδία προβληματισμού της, που εκφράζονται και στην τέχνη της. Χωρίς να είναι στρατευμένη φεμινίστρια αγγίζει θεμελιώδη ζητήματα της γυναικείας υπόστασης στη σύγχρονη κοινωνία.
Στο πλαίσιο της προβληματικής της για την καταναλωτική κοινωνία παρουσιάζει την ατομική της έκθεση «Νεκρή φύση απ' τον χώρο της εκκολαπτόμενης καταναλωτικής κοινωνίας» (1973), που αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας εκθέσεων που σκοπό έχουν να τονίσουν την ανάγκη της ενεργής συμμετοχής του καταναλωτή. Το 1976 αναρτά 14 μονοτυπίες που παρουσιάζουν τοπία στην οροφή της γκαλερί Ζουμπουλάκης. Τα έργα της παρουσιάζονται κρεμασμένα με μανταλάκια παραπέμποντας εύλογα σε μπουγάδα, άλλη μια δραστηριότητα άμεσα συνδεδεμένη με τη γυναικεία ταυτότητα. Από το 1988 κι έπειτα επικεντρώθηκε περισσότερο στην περφόρμανς.
Για μικρές χρονικές περιόδους ασχολήθηκε και με τη διδασκαλία. Δίδαξε στη σχολή Βακαλό (1963-1967) και στην Ανώτατη σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1984-1986). Πέθανε το 2008.
