Νικηφόρος Λύτρας
Ο Νικηφόρος Λύτρας ήταν ζωγράφος, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σχολής του Μονάχου. Στα έργα του αναπαριστά ιστορικές στιγμές και μυθολογικά θέματα, σκηνές από την ελληνική επαρχία και τα αστικά κέντρα καθώς και από την οικογενειακή ζωή. Οι προσωπογραφίες του είναι διάσημες γιατί γίνεται μια προσπάθεια διείσδυσης στον εσωτερικό κόσμο του εικονιζόμενου.
Γεννήθηκε στην Τήνο το 1832. Ο πατέρας του ήταν μαρμαρογλύπτης -ένας από τους καλύτερους του νησιού- και του εμφύσησε την αγάπη του για την τέχνη. Στα 18 του χρόνια ταξιδεύει με τον πατέρα του στην Αθήνα και γράφεται στη Σχολή των Τεχνών, όπου παίρνει μαθήματα ζωγραφικής από τους Γεώργιο και Φίλιππο Μαργαρίτη, τον μοναχό Αγαθάγγελο Τριανταφύλλου, τον Raffaelo Ceccoli και τον Ludwig Thiersch, που ήταν ο διευθυντής της σχολής. Ο Thiersch μάλιστα τον παίρνει ως βοηθό του στην αγιογράφηση της Ρωσικής Εκκλησίας των Αθηνών.
Το 1856 ξεκινά να διδάσκει Στοιχειώδη Γραφιστική στη Σχολή των Τεχνών, ωστόσο το 1860 εγκαταλείπει τη διδασκαλία για να συνεχίσει τις σπουδές του στη ζωγραφική, στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. Η υποτροφία της ελληνικής κυβέρνησης είναι πολύ σημαντική και, όταν αποσύρεται, τη χρηματοδότηση των σπουδών του αναλαμβάνει ο βαρόνος Σίμωνας Σίνας. Με την επιστροφή του στην Αθήνα το 1865 διορίζεται καθηγητής ζωγραφικής στο Πολυτεχνείο. Εκεί θα παραμείνει μέχρι τον θάνατό του, συμπληρώνοντας σχεδόν σαράντα χρόνια διδασκαλίας.
Παρόλο που εργάζεται ως καθηγητής δε σταματά να δημιουργεί και να παίρνει μέρος σε εκθέσεις ζωγραφικής. Στην Έκθεση ζωγραφικής του Παρισιού μάλιστα κερδίζει δύο φορές το χάλκινο βραβείο. Όμως συμμετέχει και σε πολλές εγχώριες εκθέσεις και τα έργα του αποσπούν διθυραμβικά σχόλια. Πεθαίνει το 1904 αφήνοντας πίσω του εκατοντάδες πίνακες ζωγραφικής.
