Ιερό προσκύνημα Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος

Ο όσιος Ιωάννης γεννήθηκε σε ένα χωριό της Ρωσίας το 1690 μ.Χ. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς και ενάρετοι και του εμφύσησαν την αγάπη και την πίστη στον Θεό. Όταν πια μεγάλωσε και ήρθε η ώρα να στρατευθεί, πήρε μέρος στον πόλεμο που ξεκίνησε ο Μέγας Πέτρος ενάντια στους Τούρκους. Εκεί πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Τούρκους και μεταφέρθηκε στο Προκόπιο της Μικράς Ασίας ώστε να υπηρετήσει έναν Οθωμανό αξιωματικό ΄Ιππαρχο.

Η ζωή του εκεί δεν ήταν καθόλου εύκολη. Δεχόταν διαρκώς πιέσεις και απειλές για να αλλαξοπιστήσει. Ο ίδιος όμως δεν υποχωρούσε, παρά τους καθημερινούς εξευτελισμούς που ήταν αναγκασμένος να υποστεί. Η εργασία του αφορούσε τη φροντίδα των ζώων και περνούσε όλη τη μέρα μαζί τους και το βράδυ κοιμόταν στον στάβλο. Ο αφέντης του τον πίεζε να ασπαστεί τον ισλαμισμό, όμως εκείνος του είπε ότι αν τον αφήσει να διατηρήσει την πίστη του θα τον υπηρετεί πιστά, αλλιώς προτιμά να τον σκοτώσει. Ο αγάς τον άφησε να ζήσει και να διατηρήσει την πίστη του. Σιγά σιγά ο Όσιος Ιωάννης έγινε συμπαθής από τον αγά και τη σύζυγό του γιατί ήταν πιστός, ενάρετος και χαρισματικός. Του παραχωρήθηκε μάλιστα και μια καλύβα για να ζήσει πλέον πιο ανθρώπινα, όμως ο όσιος προτίμησε να συνεχίσει τη ζωή του δίπλα στα ζώα που φρόντιζε. Είχε μετατρέψει τον στάβλο σε μέρος προσευχής και κάθε βράδυ μετά το πέρας της εργασίας του έκανε αγρυπνίες υμνώντας του Κύριό του. Η ευλογία του βοήθησε και τον αγά, ο οποίος ευημερούσε και πλούτιζε.

Όταν κάποτε ο αγάς πήγε στη Μέκκα να προσευχηθεί ο όσιος Ιωάννης του έστειλε με τη δύναμη της προσευχής και της πίστης του ένα πιάτο πιλάφι. Αφού επέστρεψε ο αγάς διηγήθηκε το περιστατικό στη σύζυγο και στους οικείους του. Το θαύμα μαθεύτηκε και ο όσιος Ιωάννης έχαιρε πια σεβασμού και ιδιαίτερης εκτίμησης από όλους και πολύ περισσότερο από τον αφέντη του. Έτσι, κατάφερε να συνεχίσει να ασκεί απερίσπαστος τα θρησκευτικά του καθήκοντα μέχρι το τέλος της ζωής του που ήρθε στις 27 Μαϊου του 1730.

Τρία χρόνια μετά, το 1733, έγινε η εκταφή του ιερού λειψάνου του. Αρχικά τοποθετήθηκε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κι έπειτα στη μεγαλύτερη εκκλησία του Αγίου Βασιλείου. Ωστόσο η συρροή των πιστών που κατέφθαναν στο προσκύνημα ζητώντας θεραπεία και παρηγοριά ήταν τόσο μεγάλη που οδήγησε στην οικοδόμηση ναού αφιερωμένου στον όσιο Ιωάννη.

Το 1925 πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, αφήνοντας πίσω την πατρίδα τους, πήραν και τα ιερά λείψανα του οσίου Ιωάννη. Στην νέα του πατρίδα, το Νέο Προκόπιο, τοποθέτησαν τα λείψανα στον ιερό ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1930, αποφάσισαν την ανέγερση ενός ναού προς τιμήν του οσίου Ιωάννη, που χρηματοδοτήθηκε από εράνους, δωρεές και εισφορές των πιστών. Τα εγκαίνια του ναού έγιναν στις 21 Σεπτεμβρίου του 1969.

Σήμερα το προσκύνημα του οσίου Ιωάννη του Ρώσου αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα προσκυνήματα στην Ελλάδα. Πανηγυρίζει στις 27 Μαϊου, ημέρα κοίμησης του οσίου. Στο Νέο Προκόπιο υπάρχει επίσης ξενώνας που λειτουργεί υπό τη διοίκηση του προσκυνήματος καθώς και μουσείο Μικρασιατικού πολιτισμού.