Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης
Η παραλία αποτελεί το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης και τα ανατολικά της προάστια εκτείνονται κατά μήκος του Θερμαϊκού. Ο ορίζοντάς της διαγράφει τη γραμμή της ορεινής περιοχής του Ολύμπου, συχνά σκεπασμένου από ομίχλη.
Σήμερα από το Μέγαρο Μουσικής, τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο μέχρι την παλιά παραλία, η νέα παραλία της πόλης είναι ένας συνεχόμενος γραμμικός χώρος με επιλογές ψυχαγωγίας, παιχνιδιού, αλληλουχία διαφοροποιημένων χώρων, με ποικίλες ποιότητες, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα χρήσεων, αλλά διατηρούν ωστόσο τα χαρακτηριστικά της ενότητας και της συνέχειας, που ο ίδιος ο χαρακτήρας του θαλάσσιου μετώπου επιβάλλει. Η διαμόρφωση του παραλιακού μετώπου με βάση τα σχέδια των αρχιτεκτόνων Νικηφορίδη και Κουόμο αποτελεί τη σημαντικότερη αστική ανάπλαση δημόσιου χώρου που έχει δει τις τελευταίες δεκαετίες ελληνική πόλη.
Κεντρική σχεδιαστική επιλογή και στον αντίποδα της γραμμικής πορείας της Νέας Παραλίας είναι ότι διαμορφώνονται, στην εσώτερη πλευρά, 15 χώροι πρασίνου ως αλληλοδιαδοχή «πράσινων δωματίων - κήπων» με ένα ιδιαίτερο θεματικό χαρακτηριστικό ο καθένας. Πρόκειται για μια διαδοχή χώρων που επιχειρούν να διατηρήσουν την οικεία ατμόσφαιρα του ιδιωτικού, διαμορφώνοντας ωστόσο τον δημόσιο χώρο. Δεν πρόκειται για μεγάλα «πάρκα», αλλά μικρής έκτασης «δωμάτια» που φέρνουν στη μνήμη τους κήπους των κατοικιών που άλλοτε υπήρχαν στην περιοχή, πριν από την επιχωμάτωση, και οι οποίοι έφταναν μέχρι την άκρη του κύματος και τον φυσικό αιγιαλό. Οι κήποι, σε αντίθεση με το πλακόστρωτο της παραλίας, είναι προστατευμένοι χώροι, έχουν τη δική τους εσωστρέφεια. Η διαφοροποίηση, η εναλλαγή, η δυνατότητα οπτικής απομόνωσης, ο σκιασμός, η έκπληξη, η ανακάλυψη του διαφορετικού, το παιχνίδι, τα μαλακά δάπεδα, το πράσινο: οι κήποι ακολουθούν άλλους δρόμους συνθετικής γλώσσας, εξυμνώντας το οικείο και το ιδιωτικό, δημιουργώντας νέους συλλογικούς χώρους σε κλίμακα τοπική.
Το πλακόστρωτο της παραλίας, από τον Λευκό Πύργο έως το Μέγαρο Μουσικής, αντιμετωπίζεται ενιαία και ισότιμα, χωρίς αυξομειώσεις στο εύρος του. Η σημερινή πλακόστρωση αντικαθίσταται με χυτό δάπεδο που κατασκευάζεται σε όλο το μήκος του μετώπου. Το δάπεδο διαφοροποιείται μόνο στο σημείο της απόληξης του κρηπιδώματος, όπου με τη χρήση ξύλινου καταστρώματος υψηλής αντοχής (τύπου «ντεκ») νοηματοδοτείται το όριο ξηράς και θάλασσας με ένα υλικό πιο «πυκνό» στο φινίρισμά του. Παράλληλα, η αλλαγή του υλικού και η επιφανειακή του επεξεργασία επιτρέπουν στα άτομα με μειωμένη όραση να αντιληφθούν το όριο του κρηπιδώματος.
Στην εσωτερική πλευρά του κρηπιδώματος προσφέρεται η δυνατότητα σκιασμένης διαδρομής, με τη δημιουργία μιας αλέας από το «Μακεδονία Παλάς» έως το Μέγαρο Μουσικής. Η διαδρομή αυτή με τα καθιστικά ανάμεσα στα δέντρα γίνεται ιδιαίτερα χρήσιμη τους θερινούς μήνες, κυρίως σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Η αλέα λειτουργεί ως ενδιάμεσο όριο - φίλτρο μεταξύ των δύο τμημάτων του παραλιακού μετώπου: του πλακόστρωτου και της πράσινης ζώνης. Δημιουργεί μια διαφοροποιημένη σε ποιότητες διαδρομή, οριοθετείται από τα δέντρα, αποκτά την κλίμακα του αστικού δρόμου και διαμορφώνει ενιαία εικόνα στη θέα του μετώπου από τη θάλασσα. Στη συνέχεια της διαδρομής συναντάμε στάσεις με πέργκολες, και κιόσκια – αναψυκτήρια.
