Ιωάννης Καποδίστριας
Ο Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξε ο πρώτος Κυβερνήτης του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Υπό την καθοδήγησή του κατάφερε να δημιουργηθεί το ελληνικό κράτος.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1776. Προερχόταν από αριστοκρατική οικογένεια και ο πατέρας του ήταν διακεκριμένος δικηγόρος της Κέρκυρας που ασχολούνταν και με την πολιτική. Αφού πήρε τη βασική εκπαίδευση στη γενέτειρά του, οι γονείς του τον στέλνουν στην Πάντοβα της Ιταλίας, όπου σπουδάζει ιατρική, νομική και φιλοσοφία. Στην ηλικία των 21 ετών επιστρέφει στην Κέρκυρα και εργάζεται ως γιατρός. Παράλληλα ασχολείται και με τη φιλολογία, ιδρύοντας την «Εταιρεία των φίλων». Με δική του πρωτοβουλία ιδρύεται επίσης ο Εθνικός Ιατρικός Σύλλογος.
Το 1800, όταν τα Επτάνησα αναγνωρίζονται ως ανεξάρτητο κράτος με την επικυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Καποδίστριας διορίζεται αρχίατρος και διοικητής του νεοϊδρυθέντος στρατιωτικού νοσοκομείου. Το 1803 διορίζεται γραμματέας Επικρατείας της Επτανησιακής Πολιτείας. Την ίδια χρονιά, μετά τον θάνατο του Σπυρίδωνα Θεοτόκη, αναλαμβάνει τη θέση του Προέδρου της Ιονίου Γερουσίας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του συντάσσει το Σύνταγμα της Επτανήσου Πολιτείας.
Το 1808 ο Καποδίστριας αποδέχεται την πρόσκληση του Τσάρου Αλέξανδρου Α’ να συμμετέχει στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1814 παίρνει μέρος σε μία από τις πιο σημαντικές αποστολές της καριέρας του: την απαλλαγή της Ελβετίας από την επιρροή του Ναπολέοντα, την ανεξαρτησία και ουδετερότητά της, επιτεύγματα τα οποία του χρεώνει η ιστορία. Παράλληλα, σε μία προσπάθεια ενίσχυσης της χώρας του που δεν ξεχνά, ιδρύει τη «Φιλόμουσο Εταιρεία», που σκοπό είχε την εξεύρεση οικονομικών πόρων για την σωστή και πλήρη εκπαίδευση των Ελληνόπουλων.
Οι επιτυχίες του στο διπλωματικό σώμα οδήγησαν τον Τσάρο να τον διορίσει Υπουργό Εξωτερικών το 1816 μέχρι το 1822 οπότε και παραιτήθηκε, λόγω της ρήξης του με τον Τσάρο. Ο Τσάρος τάχθηκε αντίθετος με την ελληνική Επανάσταση και ο Καποδίστριας, παρόλο που δεν ήρθε σε απευθείας ρήξη μαζί του, δεν συμφωνούσε με αυτή την τακτική. Μετά τη διάλυση της συνεργασίας του με τον Τσάρο μετακόμισε στη Γενεύη από όπου προσέφερε διακριτικά τη βοήθειά του στον επαναστατημένο ελληνικό λαό. Το 1827 η συνέλευση της Τροιζήνας αποφασίζει να τον θέσει Κυβερνήτη του ελληνικού κράτους για μία επταετία, θέση την οποία αποδέχεται. Έναν χρόνο αργότερα μεταβαίνει στην Ελλάδα και αναλαμβάνει την ίδρυση ενός κράτους εκ του μηδενός.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ιδρύει το Εθνικό Νομισματοκοπείο και αποφασίζει τη κυκλοφορία του φοίνικα, ως το ελληνικό νόμισμα. Επίσης ιδρύει την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία, δικαστήρια και την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία που διενεργεί την πρώτη απογραφή. Αναδιοργάνωσε τον στρατό, αντιμετώπισε αποτελεσματικά την πειρατεία, καθώς και τις επιδημίες που ξεσπούσαν θέτοντας σε καραντίνα τις περιοχές που είχαν κρούσματα. Έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην Παιδεία και τον αγροτικό τομέα, ιδρύοντας σχολεία και προσπαθώντας να εξασφαλίσει καλλιεργήσιμη γη για κάθε αγρότη. Τέλος ο Καποδίστριας ήταν εκείνος που εισήγαγε την καλλιέργεια της πατάτας στην Ελλάδα.
Η πολιτική που ακολούθησε δημιούργησε και πολλούς εχθρούς, με σημαντικότερους τη μανιάτικη οικογένεια των Μαυρομιχάληδων. Μετά τη φυλάκιση του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη η έχθρα μετατράπηκε σε μίσος. Ένα μίσος που στοίχισε τη ζωή του Καποδίστρια. Έχασε τη ζωή του στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο από μία σφαίρα που του έριξε ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης.
