Δημήτρης Μυταράς
Ο Δημήτρης Μυταράς υπήρξε διακεκριμένος Έλληνας ζωγράφος, ποιητής, σκηνογράφος, ενδυματολόγος, εικονογράφος και χαρισματικός δάσκαλος. Ηταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γενιάς του 1960.
Γεννήθηκε στη Χαλκίδα τον Ιούνιο του 1934. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1953-1957), όπου μαθήτευσε δίπλα στους Γ. Μόραλη και Σ. Παπαλουκά και στη συνέχεια μετέβη στο Παρίσι (1961-1964) ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ για να σπουδάσει σκηνογραφία (École Nationale des Arts Decoratifs) και εσωτερική διακόσμηση (École des Arts et Métiers) με δασκάλους τους Labisse και Barrault.
Η πρώτη του ατομική έκθεση γίνεται στην Αθήνα, στον Ζυγό (1961), και ακολουθεί πλήθος ατομικών και ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετέχει επίσης στην Μπιενάλε Αλεξάνδρειας (1958,1966), στην Μπιενάλε Νέων στο Παρίσι (1960), στην Μπιενάλε Sao Paolo (1966) και στην Μπιενάλε Βενετίας (1972).
Την περίοδο 1964-1972 -έχοντας επιστρέψει στην Ελλάδα- αναλαμβάνει τη διεύθυνση του εργαστηρίου εσωτερικού χώρου των Σχολών Δοξιάδη. Το 1969 διορίζεται βοηθός στο εργαστήριο ζωγραφικής της ΑΣΚΤ, και έξι χρόνια αργότερα εκλέγεται καθηγητής της ΑΣΚΤ, της οποίας μάλιστα διετέλεσε Πρύτανης κατά τα έτη 1983-1985.
Τέλος, το 1978 με την βοήθεια του Δήμου Χαλκιδαίων και με τη γυναίκα του Χαρίκλεια ιδρύουν εργαστήριο ζωγραφικής στη Χαλκίδα, το οποίο αργότερα αναλαμβάνει η σύζυγός του λόγω περιορισμένου χρόνου.
Έχει λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων το Α’ Βραβείο στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων το 1958 και το 1961, το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης της Χαλκίδας, τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας, ενώ το 2008 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Τα πρώτα χρόνια χαρακτηριστικό της τέχνης του ήταν ο κριτικός ρεαλισμός, καθώς χρησιμοποιούσε φωτογραφικά ντοκουμέντα και περιορισμένα χρώματα, δίνοντας μια πολιτική διάσταση στο έργο του. Μετά το τέλος της Δικτατορίας, άρχισαν να κυριαρχούν εξπρεσιονιστικά στοιχεία, έντονα χρώματα και το έργο του έγινε ανθρωποκεντρικό και συχνά προσωπογραφικό.
Εκτός της ζωγραφικής ασχολήθηκε συστηματικά με τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία, συνεργαζόμενος με το Εθνικό Θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε., το Θέατρο Τέχνης του Κ. Κουν και το Χορόδραμα της Ρ. Μάνου. Έχει διακοσμήσει με τοιχογραφίες του δημόσια και ιδιωτικά κτίρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό («Δεξίλεως», Σταθμός «Δάφνη»- Αθηναϊκό Μετρό). Επιπλέον, έγραψε θεωρητικά κείμενα και μελέτες για την τέχνη, αρθρογράφησε στον Τύπο για διάφορα θέματα και ασχολήθηκε με την ποίηση.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με την όρασή του, γεγονός που τον εμπόδιζε να ζωγραφίσει και τελικά οδήγησε στη διαγραφή του από την Ακαδημία Αθηνών, διότι δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τις συνεδριάσεις της.
Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 16 Φεβρουαρίου 2017.
