Κική Δημουλά
Η Κική Δημουλά υπήρξε μία από τις σημαντικότερες ποιήτριες του 21ου αιώνα. Οι ποιητικές της συλλογές βραβεύτηκαν στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό και μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.
Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1931. Όταν ολοκλήρωσε τις σχολικές της υποχρεώσεις διορίστηκε υπάλληλος της Τράπεζας της Ελλάδος, στην οποία και παρέμεινε για 25 χρόνια, δηλαδή μέχρι και τη συνταξιοδότησή της. Το 1952 παντρεύεται τον ποιητή και πολιτικό μηχανικό Άθω Δημουλά. Όπως κι η ίδια περιγράφει στο αυτοβιογραφικό της σημείωμα αυτή την καθοριστική σχέση της ζωής της «Ανώτερες σπουδές: η μακρά ζωή μου κοντά στον ποιητή Άθω Δημουλά». Μαζί του απέκτησε δύο παιδιά.
Εκδίδει την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Ποιήματα το 1952. Αργότερα την αποκηρύσσει θεωρώντας ότι δεν την εκφράζει. Σύντομα βρίσκει τον ποιητικό της βηματισμό και καθιερώνεται ως ποιήτρια. Το 1956 εκδίδει τη συλλογή Έρεβος και τα επόμενα έτη τις Ερήμην και Επί τα ίχνη. Η πρώτη διάκριση έρχεται με την ποιητική συλλογή Το λίγο του κόσμου (1971), που αποσπά το Β’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ακολουθούν οι συλλογές Χαίρε Ποτέ και Εφηβεία της λήθης, που αποσπούν το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη αντίστοιχα. Το 2001 τιμάται με το Αριστείο των Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της και της απονέμεται ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.
Οι διακρίσεις όμως δεν σταματούν εδώ. Αφού έχει εκδώσει έναν αξιόλογο όγκο ποιημάτων, και μετά από δεκαετίες συνεχούς παρουσίας στον χώρο των Γραμμάτων, βραβεύεται για το σύνολο του έργου της με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας (2009) και το Μεγάλο Κρατικό βραβείο Λογοτεχνίας (2010). Μέχρι το 2010 εκδίδει τις συλλογές Ενός λεπτού μαζί, Χλόη θερμοκηπίου, Ήχος απομονώσεων, Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως και Τα εύρετρα.
Έφυγε από τη ζωή τον Φεβρουάριο του 2020. Η ποίησή της χαρακτηρίζεται από αυστηρή οργάνωση, γλώσσα δουλεμένη στη λεπτομέρεια, απαλλαγμένη από συναισθηματισμούς. Τα θέματα που την απασχολούν είναι η φθορά, ο θάνατος και η αγωνία της ύπαρξης.
