Γιαννούλης Χαλεπάς
Ο Γιαννούλης Χαλεπάς ήταν γλύπτης. Η πολυτάραχη ζωή του και ο εγκλεισμός του στο ψυχιατρείο του στέρησε πολλά χρόνια δημιουργίας, ωστόσο τα 150 έργα του που άφησε ως κληρονομιά δείχνουν το μεγαλείο της γλυπτικής του τέχνης.
Γεννήθηκε το 1851 στον Πύργο της Τήνου. Ο πατέρας του ήταν ένας από τους καλύτερους μαρμαρογλύπτες του νησιού. Ο ίδιος θέλει να ακολουθήσει την τέχνη του πατέρα του αλλά η μητέρα του προσπαθεί να τον αποτρέψει. Τελικά μεταβαίνει στην Αθήνα όπου φοιτά στο Σχολείο των Τεχνών, με δάσκαλό του τον γλύπτη Λεωνίδα Δρόση. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του -και με υποτροφία του Πανελλήνιου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου- ξεκινά τη φοίτησή του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου.
Το 1876 επιστρέφει στην Αθήνα και φτιάχνει το δικό του εργαστήριο γλυπτικής. Έναν χρόνο αργότερα δημιουργεί το γνωστότερό του έργο, την Κοιμωμένη, η οποία φτιάχτηκε κατά παραγγελία για να κοσμήσει τον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη, μιας κοπέλας που έφυγε από τη ζωή στα 18 της χρόνια. Σύντομα τα πρώτα σημάδια της ασθένειάς του γίνονται εμφανή, με τον ίδιο πολλές φορές να καταστρέφει τα έργα του. Τελικά το 1888 εισάγεται στο Φρενοκομείο Κέρκυρας όπου περνάει τα επόμενα 14 χρόνια της ζωής του.
Το 1902, μετά τον θάνατο του πατέρα του, βγαίνει από το Φρενοκομείο και επιστρέφει στην Τήνο. Εκεί ζει απομονωμένος βόσκοντας πρόβατα. Είναι ο τρελός του χωριού και κανένας δε θέλει να έχει επαφές μαζί του. Ό,τι δημιουργεί εκείνη την περίοδο η μητέρα του το καταστρέφει γιατί θεωρεί ότι η τέχνη του είναι αυτή που τον τρελαίνει. Του απαγορεύει να έρχεται σε επαφή με το μάρμαρο και τα εργαλεία του.
Μετά τον θάνατο της μητέρας του, το 1916, αρχίζει και πάλι να ασχολείται με τη γλυπτική. Τον επισκέπτονται στην Τήνο εξέχουσες προσωπικότητες των τεχνών όπως ο Θωμάς Θωμόπουλος και ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Σύντομα έρχεται η αναγνώρισή του και η Ακαδημία Αθηνών διοργανώνει έκθεση με τα έργα του, και το 1927 τον τιμά με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών.
Το 1930 μετακομίζει πια στην Αθήνα όπου θα ζήσει μέχρι τον θάνατό του. Έχει κερδίσει την αναγνώριση του κοινού και των ομότεχνών του. Εργάζεται εντατικά, σαν να θέλει να κερδίσει τον χαμένο χρόνο. Τα πιο γνωστά του έργα είναι η Μήδεια, ο Σάτυρος και ο Έρως και το Παραμύθι της Πεντάμορφης. Πέθανε το 1938 στην Αθήνα.
