Γιώργος Σεφέρης
Ο Γιώργος Σεφέρης ήταν ποιητής, ένας από τους σημαντικότερους της «Γενιάς του ’30». Ακούραστος υπηρέτης της ελληνικής γλώσσας, ασχολήθηκε με μεταφράσεις και τη συγγραφή δοκιμίων. Το 1963 τιμήθηκε για το έργο του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1900, όπου και πέρασε τα πρώτα σχολικά του χρόνια. Στη συνέχεια, το 1914, μετακομίζει στην Αθήνα με τους γονείς του. Όταν τελειώνει το σχολείο πηγαίνει στο Παρίσι και ξεκινά τη φοίτησή του στο Νομική Σχολή του πανεπιστημίου της Σορβόννης. Εκεί, έρχεται σε επαφή με το λογοτεχνικό κίνημα του μοντερνισμού που επηρεάζει καθοριστικά τη διαμόρφωση της ποίησής του.
Επιστρέφει στην Ελλάδα και αρχίζει να εργάζεται ως διπλωμάτης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ζήσει σε πολλές χώρες, μεταξύ άλλων η Τουρκία, Αίγυπτος, Αγγλία, Ιταλία, Νότιος Αφρική. Παντρεύεται στην Αθήνα το 1941 την Μαρώ Ζάννου.
Η εμφάνισή του στα γράμματα γίνεται με την ποιητική συλλογή Στροφή, το 1931, την οποία υποδέχτηκε ο πνευματικός χώρος της χώρας με ποικίλες αντιδράσεις. Στη συλλογή αυτή ο Σεφέρης διατηρεί τα παραδοσιακά στοιχεία της ελληνικής ποίησης όμως έχει και αρκετά ποιήματα που είναι απελευθερωμένα από την παραδοσιακή φόρμα. Αρκετοί πιστεύουν ότι με τη συλλογή αυτή η ελληνική ποίηση άρχισε να ενσωματώνει στοιχεία του μοντερνισμού. Ακολουθούν Η Στέρνα, Μυθιστόρημα, Κρυφά ποιήματα, Ημερολόγιο καταστρώματος Α΄ και Β΄. Ποιήματά του μελοποίησαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Δημήτρης Αγραφιώτης κ.ά.
Η ποίησή του είναι βαθιά επηρεασμένη από την Καταστροφή της Σμύρνης και τον ξεριζωμό των Ελλήνων, από τη φρίκη των Παγκοσμίων Πολέμων, την ελληνική ιστορική παράδοση αλλά και τον έρωτα. Αρχικά με στίχο ομοιοκατάληκτο κι έπειτα με στίχο ελεύθερο, έγραψε ποίηση πλούσια σε συμβολισμούς, με μελαγχολικό τόνο, που αντικατοπτρίζει την αγωνία του για τη μοίρα των ανθρώπων.
Ο δοκιμιακός του λόγος υπήρξε εξίσου δυνατός, με κύριο θέμα ενασχόλησης την ελληνική γλώσσα. Δοκίμιά του είναι Διάλογος πάνω στην ποίηση και Δοκιμές. Το μεταφραστικό του έργο ήταν επίσης σημαντικό γιατί σύστησε στο ελληνικό κοινό σπουδαίους ποιητές του εξωτερικού όπως ο Έλιοτ.
Πέθανε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1971 και η κηδεία του μετατράπηκε στην πρώτη αντιδικτατορική διαδήλωση.
